Człowiek stworzeniem.
Dobrem i złem.
Lecz dobra najmniej,
w dzikości żyje swej.
Dzikości tej okrutnej,
litości nie odkrytej.
nie znanej zatopionej,
w naturze zakłębionej.
W tej chmurze rozpaczy,
co trudno opuścić, zostawić
bo tak trudno zawiść rozprawić.
Tak łatwo się zatracić w przepaść zła w paść,
lecz trudno się podnieść.
By pójść dalej w świat.
Rozmyślenia SAQ VII- wiersz IV
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz